Είδαμε και πάθαμε να φέρουμε Νόμους, να ψηφίσουμε Νομοσχέδια, να κάνουμε κι αυτό, να κάνουμε κι εκείνο . . . Τι να τους κάνεις όμως τους Νόμους και τα Νομοσχέδια άμα δεν μπορείς να τα τηρήσεις;
Απελπισία έχει καταντήσει το φαινόμενο στάθμευσης οποιουδήποτε άσχετου αυτοκινήτου στο χώρο στάθμευσης για ΑΜΕΑ, παρά των όσων δικαιούνται και χρειάζονται το συγκεκριμένο χώρο. Και δεν μιλάμε για φαινόμενο που μπορει να το παρατηρήσει κανείς μια στο τόσο, αλλά για καθημερινό φαινόμενο. Βγαίνοντας στους δρόμους, είναι το πρώτο σίγουρο που μπορείς να δεις με την πρώτη επίσκεψη σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο, στον οποίο προβλέπεται ειδικός χώρος για στάθμευση οχημάτων ΑΜΕΑ.
Και το πιο τραγικό απ' όλα, κάτι που με κάνει να διερωτούμαι πραγματικά, τι προσπαθούν να κερδίσουν; Να βλέπεις κατειλειμμένους τους ειδικούς χώρους στάθμευσης τη στιγμή που πιο δίπλα (πιο δίπλα μιλάμε για 10 βήματα μόνο, ίσως και λιγότερα), οι κανονικοί χώροι είναι απολύτως ελεύθεροι. Μήπως φταίνε τα 10 βήματα που είναι πιο μάκρια; Μήπως να ανοίγαμε και τις υπεραγορές, τις τράπεζες, τις δημόσιες υπηρεσίες τελοσπάντων, να μπορούν οι κύριοι και κυρίες να μπαίνουνε με τ' αμάξι να κάνουνε τη δουλειά τους και να φεύγουνε;
Τι μπορεί να πει κανείς; Λες να μην είχαμε τι να κάνουμε και καθήσαμε, σπάσαμε το κεφάλι μας και βγάλαμε ένα Νόμο, ρίξαμε κι όπου μας ήρθε μερικές ταμπέλες ότι ο χώρος στάθμευσης προορίζεται μόνο για οχήματα ΑΜΕΑ κι έχουμε την παράλογη απαίτηση από το κοινό να τον ακολουθεί; Κι όμως, κάποια λογική θα έχουνε! Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το αντιληφθούν κάποιοι;
Για να μπούμε στη διαδικασία να βρούμε χώρους όσο πιο κοντα στην υπηρεσία στην οποία αναφερόμαστε, θα πει πως κάτι εξυπηρετούν. Κι ακριβώς επειδή κάποιοι έξυπνοι προφανώς θα το εκμεταλλεύονταν, φροντίσαμε να αλλάξουμε χρώμα στον ειδικό αυτό χώρο, κι αν ακόμη αυτό δεν έφτανε, γιατί πιθανό να ξέραμε πως κάποιοι θα λέγαν "Μα δεν το προσέξαμε..." (λες κι είμαστε χαζοι!) φροντίσαμε να τοποθετήσουμε ειδικές ταμπέλες που να δηλώνουν τι εξυπηρετεί ο συγκεκριμένος χώρος. Μήπως ο κόσμος έχει παρανοήσει τη σήμανση απο "Άτομα με Ειδικές Ανάγκες" σε "Άτομα με Ειδική Αναισθησία"; Μήπως πρέπει να πάρουμε ένα μαρκαδόρο και να βγούμε να γράψουμε με μεγάλα κεφαλαία γράμματα πάνω στις ταμπέλες "ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΤΕΡΕ ΕΔΩ! Ο ΧΩΡΟΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ!"; Μήπως να γράψουμε και μια λίστα κάτω από αυτό, εξηγώντας με λεπτομέρεια γιατί οι χώροι αυτοί πρέπει να είναι κοντά στην εκάστοτε υπηρεσία και γιατί αν αυτοί οι χώροι είναι κατειλειμμένοι κάποια άτομα θα δυσκολευτούν πολύ στην πρόσβαση τους (ίσως και να μην τα καταφέρουν) στην υπηρεσία αυτή;
Κι όμως, κι αν ακόμη τους το γράψεις με μαρκαδόρο και με κεφαλαία γράμματα, πολλοί θα συνεχίζουνε το βιολί τους! Ακόμη κι αν σταθείς εσύ ο ίδιος εκεί και προσπαθήσεις να τους βάλεις μυαλό και να τους εξηγήσεις τη χρησιμότητα του χώρου, οι περισσότεροι έχουν κι απάντηση έτοιμη. Και τι απάντηση! Δεν ήταν μια και δυό οι φορές που άκουσα "Μα που θα βρεθεί ανάπηρος τέτοια ώρα εδώ;" Για μια στιγμή! Ας μου πει κι εμένα κάποιος. . . Υπάρχει κανένας Νόμος, κάπου τελοσπάντων που να αναγράφονται τα ωράρια που προβλέπεται να κυκλοφορούν τα ΑΜΕΑ; Οχι δηλαδη, άμα υπάρχει και δεν το ξερα να το μάθω, μην γίνομαι και ρεζίλι. Υπάρχει τελικά; Μήπως αυτό που θα έλυνε μια για πάντα το πρόβλημα μας θα ήταν να φροντίσουμε να στολίζουμε αναλόγως αυτούς που φαίνονται να μην πέρνουν από λόγια τοποθετώντας στο όχημα τους την κατάλληλη πινακίδα;
Αυτό ίσως έλυνε το πρόβλημα μας, αν και πάλι πολλοί θα το χανε ξεσηκώσει μόδα. Ψάχνοντας στο internet βρήκα ένα άλλο blog, το οποίο αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στους ειδικούς αυτούς χώρους στάθμευσης ΑΜΕΑ, το οποίο σκέφτηκα πως ήταν καλό να επισυνάψω:
Όλοι οι άνθρωποι-πολίτες αυτής της κοινωνίας έχουν δικαίωμα να κυκλοφορήσουν πιο άνετα ανάμεσα μας και να έχουν πρόσβαση στις ίδιες υπηρεσίες με εμάς! Παρκάροντας σε ένα τέτοιο χώρο, εμποδίζουμε ένα άτομο από το να δει τη δική του εξυπηρέτηση. Μήπως την επόμενη φορά που θα μας περάσει απ' το μυαλό να το κάνουμε (δικαιολογώντας πάντα τον εαυτό μας λέγοντας από μέσα μας "εντάξει μωρέ, δυό λεπτάκια θα κάνω μόνο και θα επιστρέψω. . ."), να το σκεφτόμασταν καλύτερα;
